Tias and Nora at Mingatsjevir Ocean (or maybe just a reservoir, but don't tell it to the locals ;) ).

A trip to the castle of Gelersen Görersen (close to Sheki).


Jutta and Nele, my belgian friends, joining Tias and me for a trip to the regions of Azerbaijan.

Some views in Lahic...



Sheki and the Karavanserai (Hotel)

Meer foto's !!! en nog meer volgen volgend week ofzo met een korte samenvatting van hoe mijn weken hier geweest zijn.

More pictures !!! and some more will follow next week, together with a resumé of how february has been.


Het winterwonderlandschap is van in januari toen het meer dan 30 cm gesneeuwd heeft. Je ziet Farida (rechts), mijn taalleerkracht en links Leyla, mijn mentor.

This winterlandscape is from the beginning of january when it was snowing for more than 30 cm. On the picture you see on the left side my mentor Leyla and right my azeri-teacher Farida.






Dit is een groep van kinderen waar ik les aan geef, samen met Clara.


This are some of the cool kids I teach, together with Clara.







Een paar meer foto's van Tbilisi. Je ziet de trein die ik genomen samen met mijn flatgenootje José.
Some more pictures of the trip to Tbilisi.

A picture of me and my flatmate José when we arrived by train in Tbilisi.









Een laatste foto voor nu. Een foto van mij en Nino, bij onze toetreding tot Elfland.

The last picture for now, one of me and Nino, with our official entrance for members to Elfland.

Ik zit in een van de meest fancy koffiecafés van de stad, maar hier hebben ze tenminste snel internet. Vandaar een post met vele foto's.

I am sitting in one of the most fancy coffee bars of the city, but at least they have high speed internet here. So here I can post pictures with pleasure.



De verjaardag van Emin, president of Aegee at that time./The birthday of Emin, voormalig voorzitter van Aegee.













Oud op Nieuw met Jale haar familie.


New years eve with Jales family.

Nederlandstalige versie

Januari, een drukke maand vol veranderingen... Onze flat is nog steeds dezelfde, ondanks vele zoekpogingen naar anderen. We leven er nu wel met drie. De scholen zijn nog hetzelfde, maar het werken met vrijwilligers niet meer. Baku is nog steeds hetzelfde, alleen ben ik ook is over de grens geweest naar Georgië. Januari heeft ook gezorgd voor een dosis gezond sporten, alhoewel zo gezond kan die aerobic zonder opwarming nu ook niet zijn. En ik ben ook definitief begonnen in het jongerencentrum van Unicef.

We hebben een derde flatgenoot, José Toivainen van Finland. Ook hij doet EVS, maar voor een andere organisatie. Hij werkt als leerkracht engels in het vluchtelingencentrum.

Met zijn drietjes redden we het wel in de flat. Het electriciteitsnetwerk heeft blijkbaar geen last gehad van de koude tijden in januari, want we hebben er geen problemen meer mee gehad.

En nu we het toch over koude tijden hebben, het heeft hier superhard gesneeuwd in het begin van januari, meer dan dertig centimeter sneeuw. Zalig, hoeveel sneeuwgevechten we hier gehad hebben, in de parken, naast de weg, op de weg, want ook de weg zelf zag volledig wit, van zoutstrooien hebben ze hier nog niet gehoord. Na enkele dagen zijn de enkele sneeuwruimers die ze hebben wel actief ingezet en na een week waren de grote wegen wel vrij, wat nodig is met al die zomerbanden op die auto's.

De projecten in school lopen stilaan vlot. We hebben echter grote veranderingen ingevoerd. We hebben een team van vrijwilligers geselecteerd (en training gegeven !) om samen met ons in de scholen te werken. We gaan samen met hen het programma opstellen, uitvoeren en evalueren. Maar voorlopig is het toch Clara en ik die trekken (ook al geeft Clara het niet toe). In de nieuwe school blijken de kids toch ook tussen elf en veertien te zijn en hun engels is ok. Dus bij deze hebben we ook een idee in hoe trots een directrice op haar leerlingen is....Maar het project loopt wel, deze week begin ik met hen over Europa. In de andere scholen gaat het project iets minder, omdat er minder leerlingen komen, maar actieplannen zijn daarvoor opgesteld.

Een hoogtepunt deze maand was mijn weekend Georgië. Op een zonnige donderdag nam ik samen met José de nachttrein naar Tbilisi (hoofdstad Georgië). We zaten samen met twee lieftalige dames in een compartiment in de trein, die ons uitnodigden om bij hun in Tbilisi te gaan eten. We bedankten hun voor het aanbod, en zeiden dat we reeds gastvrouwen hadden die ons gingen vertroetelen in Georgië. Onze gastvrouwen Nino en Irina stonden ons dan ook op te wachten op het perron. Samen hebben de Tbilisi-centre verkent met al zijn toeristische bezienswaardigheden en traditionele gerechten.

De dag erna echter, was nog beter.... Snowboarden in de bergen van Georgië. Op een of andere vrouwenbijeenkomst in Baku over maagdelijkheid ontmoette Clara en ik Stina van Zweden. Zij ondersteunt met haar organisatie vrouwenorganisaties in de Zuid – Caucasus. Ergens later op café stelde ze voor, dat als ik naar Georgie zou komen, dat we zouden kunnen gaan snowboarden. (we waren beide nostalgisch aan het denken over onze normale gang van leven...) en zo ging ik dus op een zonnige zaterdag snowboarden in Georgie, in mijn joggingbroek. Want tjah, mijn snowboardbroek ging ik van thuis nie meenemen naar Baku. Maar met fins product werd mijn broek waterdicht gemaakt en kon ik een dagje genieten van de sneeuw, ongelooflijk maar waar.

English version

January, a busy month full of changes. We still live in the same flat, although we looked for another. But we live with three people now. The schools are still the same, but the work with the local volunteers changed. Baku is still the same, only I went to Georgia. January also made me go sporting, but I don't know if aerobics without warm-up exercises are that healty. And I started in the youth diversion project of Unicef.

We have a third flatmate now, José Toivainen from Finland. He is also here by the evs programm, but he is here by another organisation. He works as an english teacher in the refugee centre. We're doing ok with three in the flat, even the electricity doesn't complain. Although it has been vere cold in Baku. It even has snowed here the beginning of january, more then 30 cm. We had a lot of snowball fights in the park, on the road, ... It was fun.

The project in school is going fine. We maid some big changes in it. Instead of us calling everyday to see who feels like going to school with us, we maid a team of fixed volunteers. We selected them and even gave them training to come and work with us in school. Together with them we will prepare, do and evaluate the workshops in school. For now it is mainly me and Clara doing it, but we believe that it will change in the future. In the new school the kids are also between 11 and 14. There english is ok, some not, some very good. But they come regularly and they are nice. This week I start about Europe with them. In the other school the number of kids is quite low by now, but action plans are maid to change this.

One of the top moments this month was my visit to Georgia. The meeting with some nice women on the train, who invited us for dinner. Our nice hostesses Nino and Irina, who took care of me and José. With the four of us we visited some touristic places and we ate the traditional food. The day after was even better... I went SNOWBOARDING, so cool. I met Stina in Baku, talking about virginity in a women centre in the old city. After in the pub, we were talking about our country and our normal activities this time of the year. We would both go skiing/snowboarding.... but she went in Georgia, and if I ever went to georgia I was always welcome. And so it happened that I went boarding in joggingpants in Georgia :). of course I didn't have my good clothes with me, but with some creativity and finnish products you can do a lot.

Nederlandstalige versie:

Een eerste maand Baku zit er bijna op, tijd om iedereen te laten weten hoe het met mij is. Ik ben ok en druk bezig (anders had ik wel veel vroeger tijd gevonden om de blog de wereld in te sturen). Alleszins mijn beste wensen voor iedereen voor 2008.

Baku is een gigantische stad, een grote bouwplaats, overal zijn ze aan het bouwen. Een 'moderne'stad, ... met veel te veel inwoners, toch als je het mij vraagt. Maar de mensen zijn er vriendelijk, zeker zolang als je binnen het kader past. Een metro om half twaalf nemen, is hier niet het aangenaamste, mss omdat 95% van de metrobezoekers mannen zijn of mss omdat die allemaal de zeldzame vrouwen aanstaren. Verder zie je het niet aan de stad dat het een moslimland is, vrouwen dragen wat ze willen en slechts enkelen dragen hun hoofddoek. Ook het aantal moskees is beperkt en je moet goed luisteren als je de 'roep' naar de moskee wil horen.

Mijn huis of beter gezegd flat bevind zich in het westen van de stad ergens op het achtste verdiep en uiteraard tussen vier bouwwerven. De flat zelf is ok, met uitzondering van het electriciteitsnetwerk dat zijn eigen kuren heeft. Ik woon in deze flat samen met een parisienne. Clara is mijn flatgenoot en projectpartner. Mijn kamer in de flat is groter dan mijn kot, de luxe valt ook goed te vergelijken. Enkel het electriciteitsnetwerk dan en het feit dat we maar water hebben tussen zeven en tien smorgens en savonds maakt het iets minder tof, maar ik moet gewoon tijdig opstaan als ik wil douchen smorgens.

Het project zelf is reeds gestart toen Clara hier aankwam in november. Dus ik ben er zo'n beetje ingerold. Het project loopt in twee scholen. In beide scholen zijn de kinderen tussen de tien en veertien jaar. Elke groep bestaat uit een tien à vijftiental kinderen. In de eerste school spreken ze geen engels en wordt zo veel mogelijk vertaald. In de andere school is het niveau van engels vrij hoog voor kids van twaalf. In deze school worden de sessies dan ook grotendeels in het engels gegeven. Momenteel gingen de sessies over discriminatie, een favoriet onderwerp van Clara. Ook over geweld zijn meerdere sessies gegeven. Daarnaast is er in één school ook vaak franse les gegeven. Na de wintervakantie zal ik starten in één van deze scholen met Europa en zijn cultuur en nadien in beperkte mate de interculturaliteit.

Maar vanaf januari begin ik ook een nieuw project in een derde school. In deze school zijn de jongeren 14-16 jaar. De directrice van de school beweert dat hun niveau van engels zeer hoog is, maar niet beter dan het mijne (en ik vind van mezelf niet dat ik zo'n hoog niveau heb), we zullen zien.

Daarnaast heb ik hier in Baku ook een project manager van Unicef ontmoet en in januari gaan ik daar ook zien, hoe ik kan helpen in de projecten en dit vanuit het perspectief van jeugdcriminoloog dan en niet als europese vrijwilliger. Zover als ik het verstaan heb, wil Unicef hier een nieuw project opzetten om minderjarigen uit de gevangenis te houden, want dit is hier nog schering en inslag.

Ik hoop dat je een idee kan vormen van wat ik hier doe, naast al wat hier staat, heb ik nog taallessen en een sociaal leven. Verder ga ik ook mijn eerste danslessen hebben de komend weken. Als je zin hebt om iets te posten, dan kan je dit doen naar het kantoor van AEGEE, want ik heb geen postbus aan de flat.

AEGEE- Baki

A. Guliyev 71

AZ 1009 Baku

AZERBAIJAN

Bellen en sms'en naar: +994 51 815 18 25

English version:

My first month of Baku is almost passed, time to let everobody know how I am. I'm ok and busy (otherwise I would have maid time earlier to update the blog).

My best wishes for everybody for 2008, may you have the courage to reach for your dreams :).

Baku is gigantic, one big construction site, they're building everywhere. It's a modern city with way too much inhabitants if you ask me. The people are friendly, at least if you fit the image of 'the good citizen'. Taking the metro at half past eleven as a girl doesn't fit this image, I think. At least I don't enjoy taking the metro alone at this time. Maybe because most of the people are guys or maybe because most of those guys stare at the few girls who are there. Furthermore you don't find the muslimculture in the streets. Most women wear the clothes they want (even russian style) and only a few of them where there scarf. Even the mosques are not that visible and you really have to listen to hear the call to the mosque.

The flat is somewhere at the eight floor in the west of the city and of course they are building all around our building. The appartment is fine, with an exception of the electricity, that lives his own live. I live in this appartment together with Clara from Paris, France. Clara is my roommate and projectpartner. My room in this flat is bigger than my rooms in Leuven (the city where I studied) ever where. Even the luxury is fine here, with the exception of the electricity and the fact I don't have water all the time, but only between seven and ten in the morning and evening. So to have a shower in the morning I have to wake up before ten.

The project itself started when Clara arrived in november, so I kinda rolled in to it. The project involves two schools. The kids are about ten to fourteen years old and every group consists of ten to fifteen kids. In one school they don't speak a word english and everything gets translated by local volunteers from AEGEE. In the other school the level of english is quite high for twelve year old kids. In this school the sessions are given in english. The content of the sessions was mostly violence and discrimination in the other school. This are favorite topics of Clara. In the first school there were also some french lessons given. After the winterbreak I will start with Europe and his culture (I don't know if I can get to the values) and afterwards to interculturality.

But from the beginning of january I will also start in a third school. Here the youngsters are between 14 and 16 years old. According to the principal their level of their english is high, but she said mine would still be better. But I don't think mine is that good ... We will see and I will let you know.

Next to all of thing I came in contact with a project manager of Unicef here in Baku. Half of january we will see what I can do, as a criminologist, for the local organisation. As good as I understood, they want to make a project to prevent kids from getting in the prison, which still happens here for the moment. The youngest inmate of the prison is only eight years old!

So I hope I was able to give you some ideas about how I spend my days here. Next to all of this I also have language course for azeri, a social life, ... In the next coming weeks I also have my first dance lessons. If you want to send my something by post, you can do this to the office of AEGEE. (I don't have a mailbox at the appartment.)

AEGEE – Baki

A. Guliyev 71

AZ 1OO9 Baku

AZERBAIJAN

you can call me at +994 51 815 18 25